இஸ்லாமிய நண்பரின் விளக்கங்கள் பற்றிய பார்வையே இந்தப்பதிவின் நோக்கம். அவருடன் ஏற்பட்ட ஒரு அனுபவத்தையும் இங்குக் குறிப்பிட்டாக வேண்டும். சாக்சி மகாராஜ் ஒவ்வொரு இந்து பெண்ணும் நான்கு குழந்தைகள் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்ற போது, அவரிடம் இது குறித்து சில கேள்விகளை நான் கேட்ட போது அவர் சொன்ன பதில்கள் இவைதான். அவர் சொன்ன கருத்துகளில் முரண்படுபவர்கள் இங்கு உங்கள் பார்வையை முன்வைக்கலாம்.

நான்: “சார்… சாக்ஷிமகாராஜ் என்பவர் ஒரு இந்து பெண் நான்கு குழந்தைகள் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்று சொல்வது சரியா… தவறா “ என்றேன்.

அவர்: இந்து பெண் என்ற வார்த்தையை எடுத்து விட்டு, இந்தியக் குடும்பங்கள் என்று பார்த்தால் அவர் சொல்வது ஒரு விதத்தில் சரிதான் என்றார்.

நான்: ஒரு பெண் எத்தனைக் குழந்தைகளைப் பெற வேண்டும் என்பதைப் பெண் தான் தீர்மானிக்க வேண்டும், பெண்ணின் சுதந்திரத்திலும் முடிவிலும் தலையிடும் ஆணாதிக்கம் என்று பெண்ணியம் பேசுபவர்கள் சொல்வதை ஏற்றுக் கொள்கிறீர்களா?

பதில்: இல்லை. சாக்சி மகாராஜ், பெண்கள் குழந்தை பெறுவதால் தான் ஒரு பெண்ணை வைத்து சொல்லி இருக்கிறார் என்றே பொருள் கொள்ள வேண்டும். அவர் ஒவ்வொரு குடும்பமும் நான்கு குழந்தைகளைப் பெற வேண்டும் என்று சொன்னதாகவேப் பொருள் கொள்ள வேண்டும். அவ்வாறு பார்த்தால் இந்தியக் குடும்பக் கட்டமைப்பில் நான்கு குழந்தைகளுக்கு முறையான கல்வி, குடும்பச் செலவு என அனைத்தும் ஆணின் மீது சுமத்தப்பட்டுள்ள பொறுப்பு , ஆகவே இன்றைய நிலையில் ஒவ்வொரு ஆணுக்கும் இது மிகப் பெரிய சுமை என்று ஏன் எந்தப் பெண்ணியம் பேசுபவர்களும் பேசுவதில்லை என்றார். ஒவ்வொருவருக்கும் ஏதாவது ஒன்றை வைத்து தமது பக்க நியாயம் பேச வேண்டும். அதன் ஒரு பகுதியே இது பெண்ணின் பிரச்சினை என்று சுருக்கிப் பார்க்கும் பெண்ணியவாதிகளின் கருத்துகள் என்றார்.

நான்: சார்… எப்படி பார்த்தாலும் நான்கு குழந்தைகளை இந்த globalized காலத்தில் பெற்றுக் கொள்ளச் சொல்வது சுமை தானே, அதை சரி என்று எதை வைத்துச் சொல்கிறீர்கள்.

அவர்: இப்போதும் சொல்கிறேன். இந்துவிற்கு மட்டும் சொன்னதாகக் கருதாமல் இந்திய சமூகத்திற்கு என்று எடுத்துக் கொண்டால் அவரின் கருத்தில் தவறில்லை என்பதே எனது கருத்து. நான்கு குழந்தைகளைப் பெற்றுக் கொள்வது சுமை என்றால், இன்று ஒரு குழந்தையோ, இரு குழந்தையோ பெற்றுக் கொள்ளும் பெற்றோர்கள் குழந்தைகளுக்குத் தேவைக்கு அதிகமாக வாங்கிக் கொடுக்கிறார்களே? தேவையை மட்டும் பூர்த்தி செய்தால் என்று ஒரு பெற்றோர் நினைத்தால் நான்கு குழந்தைகள் என்பது சுமையல்ல. குழந்தைகளுக்கு தேவைக்குப் பதிலாக விருப்பத்திற்காகவும், என்னுடைய பிள்ளையின் அனைத்து ஆசைகளையும் விருப்பங்களையும் நிறைவேற்றுகிறேன் என்பதை பெருமையாகக் கருதுவதுதான் தவறு. globalized உலகத்தில் ஒரு குழந்தை பெற்றுக் கொள்கிற பெற்றோர்கள் தான் இறுதிக் காலத்தில் தனித் தீவுகளாக விடப்பட்டுள்ளார்கள் என்பதை இன்றுள்ள முதல் தலைமுறை உணராது. அவர்கள் தங்கள் குழந்தைகள் செல்லுமிடத்திற்குப் போக விரும்பாமல் போனாலோ, அவர்களின் ஒற்றை எண்ணிக்கை என்ற தாரக மந்திரத்தில் வெளிவந்த குழந்தை எதிர்காலத்தில் இவர்களை அதிகம் கவனிக்காமல் போனால் அதிகமாக மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகப் போவது இந்தப் பெற்றோர்களே! அதிகக் குழந்தைகளோடு பெற்ற காலங்களில் இறுதிக் காலத்தில் தமக்கு முடியாத வயதில் ஏதேனும் ஒரு குழந்தை தமது சுகவீனத்தைப் புரிந்து தமக்கு பரிவு காட்டும். ஏதோ ஒரு குழந்தையின் அரவணைப்பில் இறுதிக் காலத்தைக் கழிக்கும் நிலையை இன்றைய தலைமுறை எதிர்காலத்தில் உணராமல் போகலாம். தமக்கான தேவைக்குப் பணம் சேமிப்பது மட்டுமே இறுதிக் காலத்திற்குப் போதுமானது என்று நினைப்பவர்கள் இறுதியில் தாம் அனாதையாக்கப் பட்டுள்ளோம் என்பதை உணர்வது மிகுந்த வலியுடன் கூடியது. ஆகையால் ஒற்றைக் குழந்தை என்பதைத் தான் ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது, நான்கு குழந்தைகளைப் பெற்றுக் கொள்ள வேண்டும் என்பதே சரி.

அவளுக்கு அப்போது இருபத்தி மூன்று வயதிருக்கும். அவளைப் பற்றி நிறைய வர்ணிக்கலாம். அவளை உள்ளத்தில் உள்ளபடி வர்ணிக்கப் போய் பெண்ணியவாதிகள், வக்கிரப் புத்தியின் வெளிப்பாட்டை எழுத்தில் கொண்டு வந்துள்ளார் என்று போராட ஆரம்பித்து விடக்கூடாது என்பதால் அவள் எப்படி இருக்கக்கூடும் என்பதை உங்கள் கற்பனைக்கே விட்டுவிட வேண்டியதுதான்!

அவள் ஒருவனைக் காதலித்தாள். அவன் பக்கத்தூர்க்காரன். இரவோடு இரவாக ஓடிவிட வேண்டியது என்று முடிவெடுத்து விட்டார்கள். ஒரே காம்பவுண்டில் மூன்று தனித்தனி வீடுகள் உண்டு. இரண்டு வீடுகள் இரு சித்தப்பாக்களுடையது. அவர்கள் வெளியூர்களில் வணிகம் காரணமாக சென்று விட, இவர்களே அவர்களின் வீட்டையும் உபயோகித்து வந்தார்கள்.
அன்றிரவும் இரவுச் சாப்பாடு முடிந்து வழக்கம்போல சித்தப்பா வீட்டில் படுக்கப்போவது போல போனவள், மெல்ல சிறிது நேரம் கழித்து பின் வழியாக கொல்லைப்புறம் செல்வது போல வெளியேறி விட்டாள். மணி தோராயமாகப் பத்தரையாகியிருக்கும். அம்மாக்காரி பத்துப்பாத்திரங்களை துலக்கி விட்டு மகளிருக்கும் வீட்டுக்குச் சென்றவளுக்கு அதிர்ச்சி.

“என்னங்க உங்க மகளைக் காணோம்.”

“பின்னால எங்கேயாவது போயிருப்பா… செத்த வெயிட் பண்ணுடி”

கால் மணிநேரம் கடந்தும் வரவில்லை என்றவுடன், மெல்ல யாருக்கும் தெரியாமல் காதோடு காதாக சிலரை அழைத்துக் கொண்டு பஸ் ஸ்டாப்பை நோக்கிச் சென்றார் ஓடிப்போனவளின் தந்தை.

பக்கத்து ஊர்க்காரன் அவள் சாதியின் உட்பிரிவில் வேறொரு சாதி. இங்குக் கூட அவளுடைய சாதியைக் குறிப்பிடலாம். ஆனால் ஊர் மாற்ற வைத்து விட்டால் என்ன செய்வது! ஆகையால் அவள் என்ன சாதியாக இருக்கும் என்பதையும் நீங்களே தீர்மானித்துக் கொள்ள வேண்டியதுதான். வேறு வழியில்லை.

எப்போதும் வரக்கூடிய இறுதிப் பேருந்து அன்று வராமல் போனதுதான் அவர்களின் துரதிருஷ்டம். எப்போதெல்லாம் அவள் மாவட்டத்தின் தலைநகரில் ஏதேனும் கலவரங்களோ, சண்டைகளோ ஏற்பட்டால் இரவு ஒன்பது மணிக்கு மேலே செல்லும் வெளியூர்ப் பேருந்துகளை பெரும்பாலும் அரசே நிறுத்தி விடும். அதுவும் சில சிறு ஊர்களுக்குப் போகும் பேருந்தென்றால் கேட்கவே வேண்டாம். அதுவும் இவள் ஊருக்குச் செல்லும் ரூட்டில் உள்ள பஸ்களைத் தான் முதலில் நிறுத்துவார்கள். இப்போதும் அந்தப் பிரச்சினை தான்.

ஓடி வந்தவர்களின் கெட்ட நேரம் அன்றுதான் அப்பகுதியில் கலவரம் வெடித்திருந்தது. பேருந்து வராத காரணத்தால் எங்கு செல்வது என்று முடிவெடுப்பதற்குள்ளாகவே இருவரையும் கையும் களவுமாகப் பிடித்தவர்கள், கூப்பிட்டு ஓடிப் போக வந்தவனை ஒழுங்கா ஊர்ப் போய் சேரு என்று அறிவுறுத்தி விட்டு எதுனாலும் பிறகு சொல்றோம்னு சொல்லி அவளைக் கையோடு இழுத்துச் சென்று விட்டார்கள்.

இப்போது கூட அவளின் உண்மைப் பெயரைச் சொல்லி விடலாம்தான். ஆனால் மத அடிப்படைவாதிகளின் மனம் புண்பட்டுவிடக்கூடாது என்பதால் அவளுக்குப் பெயரையும் நீங்களே சூட்டி விடுங்கள்.

இழுத்து வந்தவளை அவளது அம்மா மட்டும் ரெண்டு விடு விட்டாள். ஏங்க எங்க சொந்தக் காரப்பயலுக்குத்தான் கொடுக்கணும்னு சின்னப் பிள்ளையா இருந்தப்பவே முடிவெடுத்திருக்கோம். இந்தக் கழுதையை அவனுக்கும் ரொம்பப் பிடிக்கும். சீக்கிரமா கல்யாணம் செஞ்சு வச்சிற வேண்டியதுதான். நானே அவுங்கக்கிட்டே மிச்சத்தைப் பேசிக்கிறேன்.

அவளுக்கும் யதார்த்தம் புரிய ஆரம்பித்திருந்தது. சொந்தக்காரனைத் திருமணம் செய்ய ஒப்புக்கொண்டாள். ஓடிப்போனவள் என்பதெல்லாம் அவளைக் கட்டியவனுக்கும் முக்கியமாகப் படவில்லை. காரணம் அவளின் உடல் அமைப்பும் நிற அழகும் அப்படி!

ஒரே ஒற்றுமை, ஓடிப் போன இருவருக்கும் ஒரே நாளில் திருமணம், சொந்தக்கார உறவினர் ஒருவரோடே! அவளது கணவனும் அவளும் நெடுந்தூரம் சென்று வணிகம் செய்து பிழைக்கும் வகையில் ஏற்பாடாகி இருந்தது. ஆரம்பத்தில் வணிகமும் நன்றாக சென்றது. குடும்ப வாழ்க்கையும் நன்றாகவே சென்றது.

அவனுடைய குடிப்பழக்கம் நாளுக்கு நாள் மெல்ல மெல்லக் கூடியது. இதற்கிடையில் அவர்களுக்கு இரண்டு ஆண்குழந்தைகளும் பிறந்து பள்ளிக்குச் செல்ல ஆரம்பித்தார்கள்.

இப்போது அவளது மகன்களில் மூத்தவனுக்குப் பத்து வயதும், இளையவனுக்கு ஏழு வயதுமாகி விட்டிருந்தது. குடி கூடியதன் விளைவு கடையை அவன் ஒழுங்காகத் திறப்பதில்லை. பின்னர் அவளே கடையைத் திறக்க ஆரம்பித்தாள். குடியை வைத்து இருவருக்கும் அவ்வப்போது சண்டை வருவதும், அவள் தனது ஊருக்குச் சென்று பின்னர் இருவரும் சமாதானமாவதும் இயல்பாகவே நடந்தது.

இரவானால்தான் அவனால் கண்ட்ரோல் பண்ணமுடிவதில்லை. கடைக்கு வந்து விட்டால் ஒழுங்காக வியாபாரத்தைக் கவனிப்பான். அவள் கடையைத் திறந்த போது கூட பெரிதாக அலட்டிக்கொள்ளவில்லை. அதுதான் அவனுக்கு வில்லங்கம் ஆகப்போகிறது என்பதை ஆரம்பத்தில் அவன் உணரவில்லை.

அவளுக்குக் குடும்பம், கணவன் , குழந்தைகள் இருக்கிறது என்பதையெல்லாம் இருபத்து நான்கு வயதுப் பக்கத்துக் கடைக்கார இளைஞனிடம் பார்க்கும்போது தோன்றுவதில்லை. அவனின் சேட்டைகளையும் சில்மிஷங்களையும் ரசிக்கவும் ஆரம்பித்தாள். இடம் கொடுக்கவும் ஆரம்பித்திருந்தாள்.

அவள் முழுமையாகத் தனக்கென ஒரு குடும்பம் இருக்கிறது என்பதை மெல்ல மறக்க ஆரம்பித்தாள். கணவன் காலையில் எழுந்து விடக்கூடாது என்றெண்ணினாள். ஆதலால் அவன் குடிப்பதற்கு மறுப்பேதும் சொல்லவில்லை. இறுதியாக இருபத்து நான்கு வயது இளைஞன் அவளது அழகில் மயங்கினானா? அவள் காமத்தில் கிறங்கினாளா என்ற கேள்விக்கெல்லாம் இடமில்லாமல் அவளது கடந்த கால முடிவான ஓடிப்போவதை இருவரும் தீர்மானித்து விட்டார்கள்.

இது பெரிய ஊர், இரவில் கணவனும் குடித்து விடுவது அவளுக்கு மிகுந்த நிறைவைத் தந்தது. இது ஒன்றும் அவளது கிராமம்போல சிறிய ஊரும் அல்ல என்பதால் இம்முறை அவர்கள் இருவரும் ஓடிப்போவதில் எந்தத் தடங்கலும் ஏற்படவில்லை.

ஓடிப்போனவர்கள் இரு வாரத்திற்கு எந்தக் கவலையுமில்லாமல் வாழ்க்கையை ஓட்டினார்கள். ஆசை தீர்ந்தவுடன் அந்த இளைஞனுக்கு உரைத்தது. நான் ஏன் ஏற்கனேவே திருமணமான குழந்தை பெற்றவளுடன் வாழ வேண்டும். எனக்கென்ன ஊருக்குப் போனால் பெண்ணா கிடைக்காது என்று எண்ணிய மறு நிமிடம் அவன் அவளை விட்டு விலகி ஓடி விட்டான்.

யாருந்தெரியாத ஊரில் அவள் அனாதையாகி விட்டிருந்தாள். அப்படிச் சொல்வதைக் காட்டிலும் அனாதையாக்கிக் கொண்டாள் என்பதே பொருத்தமாக இருக்கும். குடும்பத்தை அனாதையாக்கி வந்தவள் இப்போது அனாதையாகி விட்டாள்.

தனது நிலைக்குப் பெற்றோரும், கணவரும், இறுதியாக தன்னை ஏமாற்றிய காதலனும்தான் காரணம் என்றெழுதி வைத்து விட்டு தன்னை மாய்த்துக் கொண்டாள். அவள் மாய்த்துக் கொண்டதை ஊடகங்கள் மாய்ந்து மாய்ந்து விவாதம் செய்தன.

அவள் ஆரம்பத்திலிருந்து குடும்பத்தைப் பற்றி கவலைப் படாமல் ஓடிப் போனாள், கணவனைப் பிடிக்கவில்லைஎன்றால் நல்லதொரு பெண் முறையாக விவகாரத்து வாங்கிவிட்டே தமது அடுத்தத் துணையை நிலையாகத் தேர்ந்தெடுத்திருப்பாள், முறை தவறி நடந்தவளுக்கும் வக்காலத்து வாங்குவது எப்படி, குற்றம் செய்தவளின் கருத்தை வைத்து விவாதம் செய்வதே வேண்டாத வேலை என்று கேள்வி கேட்டவர்கள் பிற்போக்குவாதிகளாக அடையாளப்படுத்தப்பட்டார்கள்.

ஒரு பெண்ணின் ஆரம்பக் கால விருப்பத்தைத் தடுத்த பெற்றோர்களே முதல் குற்றவாளி, குடிக்கும் கணவனால்தான் அவள் தனக்கான வாழ்க்கையைத் தேர்ந்தெடுக்க முனைந்தாள், பெண்ணின் உடலுக்கு மட்டுமே முக்கியத்துவம் கொடுக்கும் ஆணாதிக்கமே அவளின் உயிரிழப்பிற்குக் காரணமென கருத்துரைத்தவர்கள், அப்பெண்ணின் உளவியல் மாற்றங்களுக்கான காரணங்களைத் தான் நாம் ஆராய வேண்டும் என்றவர்கள் முற்போக்குவாதிகளாகவும் அடையாளப்படுத்திக் கொண்டார்கள்.

இப்போது நீங்கள் பிற்போக்குவாதியா முற்போக்குவாதியா என்பதையும் உங்கள் பார்வைக்கே விட்டுவிட வேண்டியதுதான்.

பகுதி 1:

குறிப்பு: வன்முறையை அனைவரும் எதிர்ப்பார்கள். ஆகையால் அந்தப் பகுதியை மட்டும் சொல்லி சல்லியடிக்க வேண்டாம். இது வன்முறைத் தாக்குதலை நியாயப்படுத்தும் பதிவுமல்ல என்று சொல்லிக் கொண்டு சில ஐயங்களை எழுப்புகிறேன்.